چند روز پیش داشتیم برنامه ماه عسل رو تماشا می کردیم. خانواده ای رو آورده بودند که عمو، پدر این خانواده رو بخاطر تقسیم ارث، کشته بود. ظاهرا 10 سال بوده که پدر فوت کرده بوده اما خواهر ها و برادرها بخاطر زنده بودن مادر، از تقسیم ارث، صرف نظر کرده بودند. اما یکی از برادرها، خیلی اصرار داشته به تقسیم ارث و برادر بزرگتر ممانعت می کرده و همین باعث درگیری و منجر به قتل برادر بزرگتر می شه گفتم: یه چیزی اینجاست که درست نیست. چرا 10 سال ارث پدر تقسیم نشه با وجود درخواست یکی از بچه ها؟ «او» گفت: اشکال اینجاست که عرف به شرع، تقدم پیدا کنه! راست میگه! خیلی چیزها به شرع تقدم پیدا کرده. خیلی چیزها به حرف خدا و اهل بیت تقدم پیدا کرده. تاخیر تقسیم ارث، به احترام مادر، کار درستیه اما تا وقتی کسی ادعایی نداشته باشه. وقتی یکی از ورثه اعلام می کنه که نیاز داره، دیگه به نظر می رسه شرعا باید تقسیم صورت بگیره وگرنه حتی نماز خوندن توی خونه پدری، محل اشکاله! اگر به شرع عمل شده بود، این فاجعه اتفاق نمی افتاد. مورد دیگه ای که باز به نظرم تقدم عرف به شرعه، سخت گیری خانواده ها روی زن و شوهر های عقدیه! دختر و پسرهایی که خیلی رسمی و قاعده مند، عقد رسمی و محضری می کنن و بعد برای با هم بودنهاشون، با سخت گیری خانواده ها مواجه می شن و روزهایی که می تونه روزهای خوب زندگیشون و پرخاطره ترین روزهای زندگیشون باشه، تبدیل می شه به کابوس زندگیشون یه مورد دیگه که به ذهنم می رسه، مسئله ازدواج موقته! اینقدر این قضیه به مدد دشمن، زشت جلوه داده شده که اگر کسی بشنوه مرد متأهلی، ازدواج موقت کرده، بسیار بیشتر ناراحت می شه تا اینکه بشنوه، با همکارش دوسته! شاید یکی دیگش، مسئله تعدد فرزند باشه. خدا می گه فرزندانتون رو از ترس سختی معیشت نکشید، بعد ما گمان! می کنیم(فقط گمان می کنیم) که با تعداد کمتر فرزند، زندگیمون بهتر می شه. توی زندگیمون نگاه کنیم. خیلی از این تقدم های بر شرع رو می بینیم. تقدم به کلام خدا. به کلام پیامبر. به کلام امیرالمومنین و ائمه اطهار شما هم نگاه کنید، ببینید کجاهای زندگیمون چیزی بر شرع تقدم پیدا کرده. هرچیزی عرف، حرف پزشک، حرف مردم، ... ------------------------------
پ ن: اسم صیغه هم که میاد، جبهه گیریها شروع می شه حتی اگر اصلا حرف در مورد درستی یا غلطی و شرایط و ضوابط اون نباشه هوس رانی بده، در هر قالبی. شکی در این نیست. کاش منتقدین عزیز، اصل حرف را میدیدند نه نوک انگشت اشاره کننده را
| Design By : Pichak |
