این از اون نوشته هاست که نوشتم و نشد تاییدش کنم برای ارسال. ببخشید که بی وقته

"او" رفت؛ من موندم و دوتا دختر کوچک بشدت بابائی

بچه هایی که صدای کلید چرخوندن بابا رو هم می شناسن

چند روز پیش مدرسه محدثه بودم. هنوز باباش خونه بود. فهمیدم چند روز پیش، تو مدرسه برای رفتن باباش، گریه کرده! جا خوردم! تو خونه اصلا بروز نمی ده! یادتونه که گفتم محدثه کلا بروز نمی ده حالات خودشو! یهو یه جا می ترکه!

باباش که رفتن، سعی کردم همه چیز مطابق دل بچه ها باشه! اما مهمتر از همه چیز این بود که محدثه قلبا دلیل رفتن باباش رو متوجه بشه و بتونه درک کنه که چرا باباش باید می رفتن.

همیشه و همه جا این توسل ه که راه گشاست!

خدا همه چیز رو میچینه و یادت می ده چی بگی و چطور بگی تا دل بچه نرم و گرم بشه!

داشتیم تو خیابون می رفتیم که یهو محدثه گفت: مامان! امام زمان که بیان، ماشینها چه شکلی میشن؟

- نمی دونم! اما شاید دیگه ماشینی نباشه!

-اِ!!!! مگه می شه ماشین نباشه؟ پس چطوری می رن مسافرت؟ اینور؟ اونور؟

- الان تو فکر کن رفتی مشهد! کنار اون حوضی که اونبار با بابا بازی می کردیم، بشین! با کبوترها بازی کن! فکر کردی؟

- اره!

- حالا اگر بتونی به این سرعت، نه با فکرت، با جسمت بری، چی می شه؟ دیگه ماشین می خوای؟

خندید و گفت: نه!!! پرنده ها هم بهم نمی رسن!

گفتم: اینکه با  این سرعت آدمها مسافرت کنن، یه علم هست که هنوز بجز کسانی که خیلی خیلی به خدا نزدیکن، کسی ازش خبر نداره! اما امام زمان که بیان، خیلی از علمها معلوم میشه. شاید علم این کار رو هم بهمون بدن! فکر کن چی می شه؟!!!!

من و محدثه داشتیم واسه خودمون با دوران ظهور امام زمان، خیال پردازی هایی می کردیم و حسابی کیف کردیم.

حرفهامون که تموم شد، بهش گفتم: بعضی از علما، می گن این پیاده روی اربعین، باعث نزدیک شدن ظهور می شه!

محدثه دیگه گله نکرد! شکایت نکرد! بهونه نگرفت! خدایا شکرت که خودت دل بچه های زائر حسین ع رو آروم کردی!

------------------------------

پی نوشت: توصیه می کنم از دوران ظهور با بچه ها حرف بزنید! خیلی اشتیاقشون به ظهور، به خوب بودن و سرباز آقا بودن، به تلاش برای نزدیک کردن ظهور، زیاد می شه! خودمون هم با مطالعه و تفکر بر اون دوران، مشتاق تر و با انگیزه تر درجهت ظهور گام برمیداریم