رسم قشنگی داریم «من» و «او»

خدمت امام که میرسیم، می نشینیم و در مورد زندگیمان حرف می زنیم. توقعاتمان از همدیگر را می گوییم...

برنامه هایمان را...

شکایتهایمان را...

خوشیهایمان را...

تشکرات فائقه مان را؛

همه را به امام عرضه می کنیم و وقتی می آییم بیرون، مثل تازه عروس و دامادها، کاممان شیرین است و با یک دنیا عشق، می رویم زندگیمان را زیباتر کنیم.

نوشته شده در پنج شنبه 91/1/31ساعت 11:51 صبح توسط بانو نظرات ( ) |