رمضان و محرم دلم میخواهد مال خودم باشم.
دلم را با اسمان پیوند بزنم
بروم آنجا که دلم آرام میگیرد
آرام بگیرم برای خودم
اما از روزیکه قرار شد سربازت را یاری کنم، نه محرمی برای دلم مانده نه رمضانی
شاید وقتی خواستند صیغه عقد را جاری کنند، تو صیغه وقف را هم به روزهایم خواندی
خوشحالم که این روزهایم وقف هدف توست
این چیزها را که به دلم میگویم،آرام میگیرد.
هرچند از بس آنطور که دلم آرام بگیرد،گریه نکرده ام، بغض دارد خفه ام میکند
خودت دلم را دریاب آقای من

نوشته شده در چهارشنبه 90/9/9ساعت 2:0 عصر توسط بانو نظرات ( ) |