می گه: فلانی خیییییییییییییییییییییییییییییییییلی باهوشه! سریع فهمید شوهرش سر و گوشش می جنبه می گم: خب بعدش چکار کرد؟ میگه: هیچی دیگه! پدر شوهرشو زنه رو دراورد! می گم: زندگیش؟ بچه هاش! - خب دیگه! تقصیر شوهرش بود!!!!! واقعا ته هوش و ذکاوت اینه؟ اینکه دست شوهرت رو روکنی و حرمتها رو بشکنی و زندگیت رو بپاشی؟ هوش و ذکاوتی که نتونه من و بچه هام رو خوشبخت کنه، به چه دردی می خوره؟ دیروز یه حدیث از امام باقر(علیه السلام) شنیدم که می گفت: خوشبختی سه قسمت داره! دو قسمتش هوشه و یک قسمتش تغافل! گاهی باید خودت رو به نفهمیدن بزنی و آروم از کنار یک اشتباه رد شی شاید بهتر بود اون زن باهوش، وقتی متوجه شد شوهرش سرش جای دیگه به جز زندگی گرمه، به این فکر می کرد که کجای زندگی سرد بوده برای شوهرش! من همیشه می گم، توی یک اشتباه، هیچ وقت یک نفر مقصر نیست! حتی اگر 10% هم اشتباه داشته باشه، با رفع کردن همون، 10% به حل مشکل نزدیک شدیم اما اگر همش به فکر عوض کردن بقیه باشیم، هیچی عوض نمی شه زن باهوش، بعد از متوجه شدن اشتباه شوهرش، فضای خونه رو گرمتر، شادتر، جذاب تر می کنه سرشار محبت می کنه و گاهی هم زیر زیرکی می گه: چقدر قلبم میشکنه اگر تو یه روز ... مردهای سالم(که عموم مردهای ما هستن) در چنین شرایطی، هرگز زن دیگه ای رو مادر بچه هاشون ترجیح نمی دن. گاهی انقدر روی اشتباهات دیگران متمرکز می شیم، که اشتباهات خودمون یادمون میره
| Design By : Pichak |
