اسم کار خیر که می آید، « من» پایه ی «او» هستم و «او» پایه ی «من».
اینبار تحویل سالمان متفاوت بود. کنار کسانی بودیم که توان حرکت نداشتند.
مهم نبود که از «من» بودند یا از «او»؛ مهم این بود که از «ما» بودند و مسلمان و صاحب حق.
مهم نبود که تحویل سالمان خانوادگی نبود؛ مهم این بود که دو نفر که عمری کنارشان شلوغ بود و پر هیاهو، حالا که ناتوان شدند، این لحظه را تنها نمانند.
سال ما کنار تصویر حرم امام رئوف تحویل شد و می دانستم دعایم به اجابت بسیار نزدیک است اما اشک آن دو نفر، نگذاشت دعای دیگری کنم جز اینکه هر چه زودتر خدایشان شفا عنایت کند و دو نفری به زیارت ثامن الحجج مشرف شوند.
------------------
پ ن: شما هم دعایشان کنید که دلشان عجیب حال و هوای زیارت دارد و تنشان یاری نمی کند.
التماس دعای مخصوص
| Design By : Pichak |
