امروز چقدر شادی در خانه پیچید برای شهادت امام رئوف، رفته بودم حرم. جای همه تان خالی بود ولی جای «او» بیش از همه. دلم زیادی تنگ شده. این تنهایی لعنتی دارد دیوانه ام می کند. نیمه تن که نباشد، نفس کشیدن هم سخت است و تو نیمه ای هستی از من! چه فخری می فروشم به خدا که صبر می کنم در فراق همسری که مجاهد راه اوست این روزها حتی صدایت را نمی شنویم! کجایی که حتی امواج مخابراتی هم پیدایت نمی کنند؟ کودکمان بهانه ات را می گیرد اما همینکه کسی می گوید بابایت کجاست؟، سرش را بالا می گیرد و می گوید: رفته تبلیغ امیدوارم امواج معنویتت، به عمق قلب مردم رسوخ کند و با کوله باری از پاکیها، مثل همیشه ما را در زیر باران رحمت خدا قرار دهی دلمان تنگت شده مبلغ
طنین نماز صبحش
بوی نان تازه
صدای شادی دخترمان از حضور بابا
---------------------
مخاطب خاص دارد:
لطفا نماز صبحت را قدری بلند تر بخوان؛ بگذار گلهای خانه جان بگیرند.
یادم افتاد به اوایلی که آمده بودیم قم. گرهی به کار انتقال پرونده درسی اش افتاده بود که خیلی آزارش می داد.
یکروز که در حرم بودیم، وقتی از زیارت آمد به وعدگاه، خیلی سرحال بود. یکی از بزرگان را دیده بود. می گفت دوشادوشم ایستاده بودند و ...
گفتم: خب بهشان در مورد مشکلت می گفتی. حتما می توانند حلش کنند.
مکثی کرد و گفت: روبروی بانو بایستم و به غیر او رو بیاندازم؟
--------
پ ن1: مثل مواقعی که مرا با دلتنگی هایم، حواله کتاب خدا می کنی، آمدم سراغ کتاب خدا برای کمی آرامش
پ ن2: چقدر ضعیفم من! مادر تعریف می کند که زمان جنگ، 40 روز هم می شد بی خبر می ماند از بابا!
حالا من...
ای خــــــــــــاکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ...
چه ناسپاس همسرانی هستم که عمری فراق سایه ی سری که در راه مجاهدت، از دست رفت را شکیب آوردند
از خودم...
از ناشکیبی و بیتابی ام...
از فخر فروشی ام...
به تو پناه می برم پروردگار مهربان
-------------------------------
پ ن: بیقرار تو امو در دل تنگم گله هاست آه بیتاب شدن، عادت کم حوصله هاست...
برای کم حوصلگی ام دعا کنید
| Design By : Pichak |
